“Firon şəhərlərə yığanlar göndərdi. O belə deyirdi: “Şübhəsiz ki, bunlar kiçik bir tayfadır! Onlar bizi qəzəbləndirmişlər. Biz isə qüvvətli bir camaatıq!” Nəhayət, Biz onları bağlardan və bulaqlardan çıxartdıq, xəzinələrdən və gözəl yerdən kənar etdik. O yerlərdən onları beləcə çıxartdıq və İsrail oğullarını oralara varis etdik. Firon və əsgərləri günəş doğduqda onların arxasınca düşdülər” (“Şüəra” surəsi, 53-60).
İsrail oğulları Firon və adamları onları yaxalamasın deyə Misirdən uzaqlaşarkən bir dəniz sahilinə gəldilər. Bu arada da Firon və əsgərləri onların görə biləcəkləri məsafəyə çatdılar. Fironun və əsgərlərinin onlara doğru yaxınlaşdığını gördükdə Hz.Musanın xalqında təlaş və ümidsizlik başladı. Firon və əsgərləri çox yaxın bir məsafədə idi və ilk baxışda qaçacaq bir yerləri yox idi. Yaxalandıqlarını düşündülər:
“İki dəstə bir-biri ilə qarşılaşdığı zaman Musanın camaatı dedi: “Artıq yaxalandıq!”“ (“Şüəra” surəsi, 61).
Elə bu anda Hz.Musa bütün möminlərə nümunə olacaq bir davranış göstərdi. Allahın onunla və möminlərlə bərabər olduğunu və onlara mütləq bir çıxış yolu göstərəcəyini ümidsizliyə qapılmış xalqına xatırlatdı:
“Musa dedi: “Xeyr, Rəbbim mənimlədir. O, mütləq mənə yol göstərəcəkdir!”“ (“Şüəra” surəsi, 62).
Bundan sonra Hz.Musa Allahdan aldığı “əsanla dənizə vur” (“Şüəra” surəsi, 63) vəhyinə görə, əsasını dənizə vurdu. Allah dənizi möcüzəvi şəkildə iki yerə ayırdı və aradan quru yol saldı. İsrail oğulları dərhal bu yola girdilər. Firon və əsgərləri isə o qədər azğın idilər ki, açılan yoldan keçib İsrail oğullarını yaxalamağı düşündülər. Ortada aşkar bir möcüzə var idi. Allahın Hz.Musaya və onunla birlikdə iman edənlərə olan dəstəyi aydın idi. Ancaq əvvəlki möcüzələr kimi bu da Fironun iman etməsinə kömək etmədi. Ağıllarını tamam itirmiş Firon və əsgərləri İsrail oğullarının dərhal ardınca dənizə açılan quru yola girdilər. Ancaq İsrail oğulları bu yoldan çıxıb sahilə çatdıqda sular ani şəkildə örtülməyə başladı. Firon və onu özlərinə tanrı və rəbb qəbul edən bütün ordusu da bu möcüzə ilə birlikdə boğulub getdi. Firon son anda tövbə etmək istədi, amma bu tövbəsi qəbul edilmədi. Bu hadisələr haqda Allah “Yunus” surəsində belə xəbər verir:
“İsrail oğullarını dənizdən keçirtdik. Firon və əsgərləri zalimcəsinə və düşməncəsinə onların arxasınca düşdülər. Firon batacağı anda: “İsrail oğullarının inandıqlarından başqa tanrı olmadığına iman gətirdim. Mən artıq təslim olanlardanam!” - dedi. İndimi? Halbuki əvvəlcə qarşı çıxmış və fitnə-fəsad törədənlərdən olmuşdun! Səndən sonrakılara bir ibrət olsun deyə, bu gün səni xilas edəcəyik. Həqiqətən, insanların çoxusu ayələrimizdən xəbərsizdir!” (“Yunus” surəsi, 90-92).
Fironun ölməzdən öncə son anda iman gətirib tövbə etmək istəməsi və Allahın bunu qəbul etməməsi bütün insanlara dərs olmalı olan çox vacib bir məsələdir. Allah insanlara ömürləri boyunca dünyada olmalarının məqsədini düşünmək, qulluq etmələrinin lazımlılığını anlamaq və necə qulluq edəcəklərini öyrənmək üçün lazımi qədər zaman və imkan verir. Elçilər, haqq kitabları və möminlər insanlara Allahın əmr və nəsihətlərini çatdırırlar. Bu nəsihətləri dinləmək və tövbə etmək üçün də lazımi qədər vaxt var. Ancaq əgər insan bütün fürsətləri qaçırır və ölümlə üz-üzə gəldiyi anda tövbə etməyə qalxırsa, bu tövbənin - Allahın istəyindən başqa - bir qiyməti olmayacaq. Çünki insan ölüm anında axirətin varlığını və yaxınlığını hiss etməklə yanaşı ölüm mələklərini qarşısında görərək bu qəti gerçəyə şahid olur. Bu nöqtdə artıq heç kəsin inkar etməsi mümkün deyil.
Ən qiymətlisi insanın daha öncədən dünya həyatında ikən, yəni imtahan şəraiti sürərkən öz vicdan və səmimiyyəti ilə iman gətirməsidir. Firon imtahan şəraiti boyunca ancaq kobud və alçaq bir xarakter nümayiş etmiş, Allaha qarşı çirkincəsinə təkəbbür etməyə qalxmış və buna görə ölüm anındakı qorxunun təsiri ilə qəbul etdiyi iman da ona bir fayda verməmişdi.
Bu gerçək gənclik illəri boyunca öz aləmində “gününü gün etməyə” çalışan və dini yalnız qocalıq illərinə saxlayan insanlar üçün də çox vacib bir xəbərdarlıqdır. Dinin heç bir şəkildə təxirə salınması olmaz. Təxirə salmaq istəyənlər təxirə sala-sala sonunda “son ana” çatırlar ki, artıq bu andakı iman və tövbələrinin - Allahın diləməsindən başqa - bir dəyəri olmayacaq. Allah bu həqiqəti bizə belə bildirir:
“Allah yanında yalnız o kəslərin tövbəsi qəbul olunar ki, onlar nadanlıq ucundan pis bir iş gördükdən sonra dərhal tövbə edələr. Allah belələrinin tövbəsini qəbul edir! Həqiqətən, Allah biləndir, hikmət sahibdir! Günah işlər görməkdə davam edərək ölüm yetişən anda: “Mən indi tövbə etdim” - deyənlərin və kafir olaraq ölənlərin tövbəsi qəbul olunmaz. Biz onlar üçün şiddətli bir əzab hazırlamışıq!” (“Nisa” surəsi, 17-18).
Ölüm anında “mən indi tövbə etdim” deyən Firon bu tövbə ilə nə özünə, nə də özü ilə birlikdə səhv yola çəkdiyi ətrafına heç bir fayda gətirmədi. Allah Fironun və əhatəsinin cəhənnəmdəki vəziyyəti haqda belə xəbər verir:
“Onlar səhər-axşam odda yandırılarlar. Qiyamət qopduğu gün isə (deyiləcəkdir): “Firon əhlini ən şiddətli əzaba salın!” O zaman onlar od içində bir-birilə çənə-boğaz olacaq, acizlər təkəbbür göstərənlərə deyəcəklər: “Biz sizə tabe idik. İndi siz cəhənnəm odunun bir hissəsini bizdən dəf edə bilərsinizmi?!” Təkəbbür göstərənlər deyəcəklər; “Biz hamımız oradayıq. Allah artıq Öz bəndələri arasında hökmünü vermişdir!”“ (“Mumin” surəsi, 46-48).
